1914 - Towarzystwo Świętego Pawła (pauliści)

Towarzystwo Świętego Pawła jest pierwszym wielkim przedsięwzięciem, z którego czerpały natchnienie i treści inne fundacje księdza Alberione (założyciela). Powstało jako jednolita grupa osób poświęconych pracy „ dobrej prasy”, przybierało coraz bardziej konkretne formy Zgromadzenia Zakonnego, złożonego zarówno z kapłanów jak i braci.
Towarzystwo Św. Pawła powstało w Albie 20 sierpnia 1914 roku
Pierwsi pauliści przyjechali do Polski14 listopada 1934 roku do Warszawy. 
Księża i bracia zakonni głoszą orędzie Chrystusa poprzez środki masowego przekazu. Pełnią  oni też rolę kierowniczą i opiekuńczą wobec innych zgromadzeń i instytutów Rodziny Świętego Pawła. Obecnie działalność Zgromadzenia w Polsce związana jest z wydawnictwem Edycja Świętego Pawła, które ma swoją główną siedzibę w Częstochowie, natomiast oddziały w Warszawie, Gdyni, Lublinie i Gnieźnie. Jedną z głównych inicjatyw na polu wydawniczym jest przygotowanie nowego przekładu Biblii.

Kim są pauliści – ks. dr Krzysztof Burski SSP
Paweł z Tarsu i mass media – krótka historia pewnej wspólnoty – ks. Mariusz Krawiec SSP
Dzieło Apostoła Pawła 2000 lat później – Marcin Romanowski SSP
Charyzmat Towarzystwa Świętego Pawła – ks. dr Krzysztof Burski SSP

1915 - Siostry Świętego Pawła (paulistki)

Zgromadzenie Sióstr Świętego Pawła, zwanych również paulistkami, zostało założone przez bł. Jakuba Alberione 15 czerwca 1915 roku. Jego celem jest ewangelizacja za pomocą współczesnych środków przekazu. Siostry Świętego Pawła są siostrami zakonnymi, które ksiądz Alberione posłał z odwagą w pełni ewangeliczną, w szeroki, techniczno – elektroniczny świat środków masowego przekazu. Poprzez czasopisma i książki, kino, radio, telewizję, płyty i kasety, internet i każdy nowoczesny środek przekazu głoszą Chrystusa oraz mówią do ludzi oddalonych od wspólnoty Kościoła o wszystkim, lecz zawsze po chrześcijańsku. Prowadzą wydawnictwo Paulistki. Siostry obecne są na pięciu kontynentach w 50 krajach świata, w 260 wspólnotach. W Polsce mają dom w Lublinie. Do rozwoju ich apostolstwa przyczyniła się Służebnica Boża, siostra Tecla Merlo.

PAULISTKI – MISJA SŁOWA – s. Ewa Głowińska FSP

1917 - Współpracownicy Paulińscy

Stowarzyszenie, założone przez błogosławionego Jakuba Alberione w 1917 roku, swoją działalnością objęło szybko cały świat. Jego początki zauważalne są także w Polsce. Według idei bł. Jakuba Alberione zrzesza ono „wiernych, którzy pragną naśladować, według swoich możliwości, ducha Rodziny Świętego Pawła i współpracować z nią poprzez modlitwę, pracę i ofiary”. Działania bł. Jakuba Alberione, podjęte w celu zrealizowania marzenia o współczesnym apostolstwie, zmierzały w trzech kierunkach:

1. wykorzystania wszelkich przydatnych w tym celu środków technicznych,
2. apostolskiego zaangażowania kobiet,
3. aktywizacji osób świeckich.

30 czerwca 1917 roku biskup Alby, ks. F. Re, zatwierdził Związek Współpracowników Dobrej Prasy, gromadzący tych wszystkich, którzy pragnęli współpracować z Towarzystwem Świętego Pawła. 22 marca 1937 roku Stolica Apostolska przyjęła ostateczny statut Związku.
Oto co bł. Jakub Alberione napisał o współpracownikach Rodziny Świętego Pawła: „Są to osoby, które znają Rodzinę Świętego Pawła i tworzą z nią jedność ducha oraz mają jednakowe zamierzenia; w miarę swoich możliwości włączają się w realizację jej inicjatyw... wspierając ją modlitwą, czynem i ofiarą. Rodzina Świętego Pawła, za pośrednictwem czasopisma Cooperatore Paolino, informuje współpracowników o swoich projektach, proponuje im podjęcie konkretnych działań, czyni ich uczestnikami swych trosk i radości, wskazuje środki uświęcenia. Ponadto modli się za nich.”    

1924 - Uczennice Boskiego Mistrza

Jest to trzeci Instytut Rodziny Paulińskiej, a jego powstanie sięga 10 lutego 1924 roku. Już przed 1914 r. Ksiądz Alberione myślał o Zgromadzeniu typu kontemplacyjnego, które byłoby duszą nowego apostolatu i sercem całego Dzieła. Siostry są korzeniami wielkiego drzewa Rodziny Świętego Pawła, które ożywiają i poruszają ją od wewnątrz. Powołane do naśladowania Jezusa Mistrza, są przez Niego posłane, aby głosić Go całemu światu poprzez misję eucharystyczną, kapłańską i liturgiczną. Podstawowym wyrazem wymiaru eucharystycznego ich misji jest trwająca dzień i noc adoracja. Przed tabernakulum modlą się w intencjach Rodziny Świętego Pawła oraz całej ludzkości. Pomagają kapłanom w spełnianiu ich posługi, w trudach i troskach ich pracy duszpasterskiej, a zwłaszcza w chwilach cierpienia, choroby i starości. Siostry prowadzą również wydawnictwo Apostolstwo Liturgiczne.

1938 - Siostry Jezusa Dobrego Pasterza (pasterzanki)

 Zgromadzenie założone zostało przez bł. Jakuba Alberione 7 października 1938 roku. Jego celem jest twórcza obecność w życiu parafialnym, w ścisłej współpracy z proboszczem i z całą wspólnotą parafialną. W myśl idei bł. Jakuba Alberione Siostry Jezusa Dobrego Pasterza służą 'jako pomost albo matczyne pośrednictwo między ludem Bożym a duszpasterzami'.
Biorąc wzór z publicznej działalności Jezusa Dobrego Pasterza, Siostry oferują swój wkład w pracę duszpasterską i w przygotowanie osób do pracy w parafiach. W swej działalności propagują także współczesne środki przekazu dla celów ewangelizacyjnych. Modelami apostolskimi ich misji są: Jezus Chrystus Dobry Pasterz, Maryja - Matka Dobrego Pasterza oraz apostołowie Piotr i Paweł. W odróżnieniu od innych zakonnic, które prowadzą w parafiach szczególny sektor działaności ( przytułki, szkoły, szpitale, katecheza) Pasterzanki są ze swej natury, siostrami Parafii i oddają się służbie duszpasterskiej, przyjmując na siebie, w ścisłej współpracy z proboszczem, wszystkie obowiązki animacyjne i oraganizacyjne. Jest ich ponad 500 i pracują w około stu parafiach włoskich.

1957 - Instytut Królowej Apostołów dla powołań (apostolinki)

Instytut Królowej Apostołów dla Powołań (potoczna nazwa: Siostry Apostolinki) został założony przez błogosławionego Jakuba Alberione, a oficjalna data rozpoczęcia jego działalności to 8 września 1959 roku. Specyficzną misją Instytutu jest posługa powołaniowa, prowadzona ze szczególną troską i odpowiedzialnością wobec powołań do kapłaństwa i do życia konsekrowanego w jego różnorodnych formach. Ważne miejsce w tym posłannictwie zajmują ludzie młodzi, ich problemy związane ze znalezieniem odpowiedzi na pytanie: 'A Ty co chcesz robić w swoim życiu?'
W swojej misji Siostry wykorzystują środki tradycyjne, bezpośredni i osobisty kontakt z osobami, oraz środki nowoczesne czyli mass media. Apostolat Instytutu to poszukiwanie, formacja i pomoc wszystkim powołaniom w Kościele.
Siostry „Apostołki” organizują: tygodnie przemyśleń, dni skupienia, konferencje. Wydają gazety, książki, plakaty, czasopisma poświęcone budzeniu powołań. Ich oddanie dla powołan służy nie tylko Rodzinie Paulińskiej, ale całemu Kościołowi. Nawet mając niewielką ilość członkiń, są znakiem nadziei dla przyszłości Kościoła.

1958 - Instytut Matki Bożej Zwiastowania (anuncjatynki)

Zgromadzenie jest przeznaczone dla dziewcząt i kobiet, które przepełnione są pragnieniem doskonałości i ewangelizacji środowiska, w którym żyją. Chociaż kobiety te pozostają w rodzinach i w swoich miejscach pracy, chociaż nie noszą żadnego habitu i innych zewnętrznych znaków konsekracji, żyją pragnieniem niesienia innym żywego świadectwa ewangelicznego orędzia, pracują według swoich możliwości nad rozwojem życia chrześcijańskiego tam, gdzie kapłanowi nie udaje się dotrzeć.
Taki właśnie jest duch tych świeckich apostołek, których pełne poświęcenie się Bogu czasami nie jest znane nawet najbliższym znajomym. One także zobowiązują się do wypełniania rad ewangelicznych i składają trzy śluby: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa. Pragnienie osiągnięcia chrześcijańskiej doskonałości czyni ich życie pracowitym i szczególnie wartościowym. Instytut liczy 646 osób i działa w 16 krajach. W Polsce należą do Instytutu 2 osoby.

1958 - Instytut Archanioła Gabriela (gabrielini)

Założony został w 1958 roku, w Polsce istnieje od 1978 r. Instytut jest nastawiony na łączenie się osób świeckich, które ożywione apostolskim zapałem, pragną żyć według rad ewangelicznych nie porzucając domu i środowiska zawodowego.
„Gabrielini” stawiają przed sobą zadanie wprowadzenia do tych środowisk ducha chrześcijańskiego, przede wszystkim przez środki społecznego przekazu. Ze względu na ich stan, nie są oni złączeni w sposób szczególny z jakąś formą apostolatu,, jednak w ich środowiskach lub w sytuacjach, w jakich się znajdują mają na uwadze albo też posługują się w celu apostołowania środkami społecznego przekazu.

1959 - Instytut Jezusa Kapłana

Instytut został zatwierdzony przez Stolicę Apostolską 1 kwietnia 1960 roku w ramach wprowadzenia w życie papieskiego dokumentu Piusa XII „Provida Mater Ecclesia” (1947), który uznawał za prawne oddanie się Bogu również poza klasztorami i wspólnotami zakonnymi.
Instytut gromadzi kapłanów diecezjalnych, którzy naśladując apostolat świętego Pawła, pragną silniej przeżywać życie kapłańskie z praktyką rad ewangelicznych i z większym zapałem apostolskim. Łącząc sie z Towarzystwem Świętego Pawła, wykazujaa chęć unowocześnienia ich apostolatu przy pomocy środków społecznego przekazu oraz chęć życia w większym braterstwie z kapłanami ich diecezji.
Mogą zostać członkami Instytutu ci kapłani i biskupi, którzy ożywieni silniejszym pragnieniem uświęcenia i świadomi konieczności wykorzystywania środków masopwego przekazu dla szybszej i skuteczniejszej ewangelizacji, tesknią do ewangelicznej doskonałości, dołączając do życia posługi kapłańskiej bardziej autentyczny obowiązek doskonałości. Jest ich obecnie około 450 z 30-ma biskupstwami.

1960 - Instytut Świętej Rodziny

Jest to najmłodszy z instytutów założonych przez błogosławionego Jakuba Alberione. Chociaż był on przez niego bardzo upragniony, powstał dopiero w dniu jego śmierci. Już w 1931 roku bł. Jakub Alberione, dając życie dobrze dzisiaj we Włoszech znanemu czasopismu Famiglia Cristiana [Rodzina Chrześcijańska], mówił o potrzebie utworzenia instytutu, angażującego najlepsze rodziny, które warto połączyć między sobą, a także z Rodziną Świętego Pawła, w prawdziwą wspólnotę ducha i działania. Jako że nie było jeszcze możliwe założenie świeckich instytutów, ksiądz Alberione powołał do życia Związek Rodzin Chrześcijańskich. Kiedy jednak po wielu latach modlitwy i oczekiwania wybiła Boża godzina, założył on także ten Instytut, zatwierdzony przez Stolicę Apostolską wraz z innymi instytutami agregowanymi 8 kwietnia 1960 roku.
Celem Instytutu Świętej Rodziny jest uświęcanie małżeństw, które żyją - zgodnie ze swoim stanem małżeńskim - radami ewangelicznymi i współpracują - na miarę tego, na co pozwalają im obowiązki rodzinne i zawodowe - z apostolstwem paulińskim. Do instytutu mogą należeć ci wszyscy małżonkowie i narzeczeni, którzy czują żywe pragnienie głębokiego przeżywania sakramentu małżeństwa i przynależności do duchowej rodziny. Ich szczególnym zadaniem jest wychowanie młodzieży do miłości oraz duchowa pomoc innym małżeństwom, przede wszystkim tym, które przeżywają kryzys. Instytut liczy obecnie około 3500 członków i działa w 20 krajach. W Polsce są 2 rodziny, kilka następnych przygotowuje się do złożenia ślubów.